De rol van immuno-combinatietherapie bij heldercellig niercelcarcinoom
Combinatiebehandelingen met een checkpointinhibitor en een vascular endothelial growth factor inhibitor (IO-VEGF) of een checkpointinhibitor met een anti-CTLA-4-inhibitor zijn de nieuwe standaard in de eerstelijnsbehandeling voor heldercellig niercelcarcinoom met intermediair en laag risico. Dit is gebaseerd op de Keynote 426- en de Checkmate 214-studie die beiden een overlevingsvoordeel aantoonden.
In de Checkmate 214-studie werd de combinatie nivolumab-ipilimumab vergeleken met sunitinib bij patiënten met een gevorderd of gemetastaseerd niercelcarcinoom die nog geen behandeling hadden gekregen. Het was de eerste studie die aantoonde dat patiënten met een intermediair of hoogrisicoprofiel behandeld met deze combinatie een significant betere overleving hadden dan patiënten behandeld met sunitinib.
Ook de gerapporteerde levenskwaliteit lijkt beter, maar prof. Axel Bex (Londen, Verenigd Koninkrijk) benadrukt dat ook bij deze combinatie serieuze bijwerkingen kunnen optreden waarbij steroïden nodig zijn. Subgroepanalyse toont aan dat voor patiënten met een gunstig risicoprofiel sunitinib het nog steeds beter doet en de voorkeur krijgt op combinatietherapie. Recent werd de update na 30 maanden gepubliceerd die de positieve resultaten van de combinatiebehandeling bevestigde. Eventuele bijwerkingen komen in de combinatiegroep hoofdzakelijk bij het begin van de behandeling voor, terwijl ze in de sunitinibgroep voortdurend kunnen optreden. Analyse van de verschillende studies met nivolumab en ipilimumab toont ook aan dat patiënten de beste respons hebben als ze onmiddellijk starten met combinatietherapie. Dit zal verder onderzocht worden in de Checkmate 209 8Y8-studie.
Risicoprofiel
Tijdens het ASCO 2020-congres werd een update gepresenteerd van de Keynote 426-studie, waarbij de combinatie van pembrolizumab en axitinib werd vergeleken met sunitinib. Ook hier werd een overlevingsvoordeel gezien voor de combinatietherapie. Subgroepanalyse toont verder aan dat voor patiënten met een gunstig risicoprofiel ook hier sunitinib in monotherapie voldoende is. Dus geeft prof. Bex aan dat we de richtlijnen hieromtrent terug moeten aanpassen. Voor de intermediaire en hoogrisicoprofielen heeft de combinatiebehandeling duidelijk voordelen. De bijwerkingen van de combinatie met pembrolizumab-axitinib lijken minder behandeld te moeten worden met steroïden, maar verder is dit vergelijkbaar met de combinatie ipilimumab en nivolumab.
Prof. Choueiri presenteerde tijdens het recente ASCO-congres een overzicht van de Checkmate 214- en Keynote 426-studies en toonde daarbij aan dat de resultaten in dezelfde lijn liggen. Prof. Bex gaf aan dat het zonder biomerkers moeilijk wordt om in de praktijk te kiezen tussen beide behandelingsmodaliteiten. Momenteel zijn er nog verschillende studies bezig binnen nierkanker, dus dat ziet er veelbelovend uit voor de komende jaren.
