Raad van State

"Parkeerbeleid mag zorgverstrekkers voortrekken"

De Raad van State velde op 2 juli 2025 een arrest waarin de Raad oordeelde dat een gunstiger behandeling van zorgverstrekkers in het parkeerbeleid van de stad Antwerpen niet in strijd is met het discriminatieverbod (arrest 263.858). Het arrest werd geveld na een verzoek tot vernietiging van enkele besluiten van de gemeenteraad van de stad Antwerpen tot invoering van gemeentelijke parkeervergunningen.

Herman Nys, em. prof. medisch recht KU Leuven, ex-voorzitter VITAZ

De verzoeker (een liftenbedrijf) voerde aan dat ook zij dringende interventies moet uitvoeren ten behoeve van het welzijn van mens en dier. "Het is daarbij cruciaal dat de technici hun wagen zo dicht mogelijk bij de interventieplaats kunnen stationeren om snel bij materiaal te komen. De focus en de kern van haar dienstverlening ligt in het garanderen en veiligstellen van mensenlevens. Dergelijke dringende situaties zijn immers niet te onderschatten (sic, lees: te overschatten) nu iedere minuut telt en de technici op afstand en vaak ook ter plaatse moeilijk de situatie in de (lift)kooi kunnen inschatten. Het steeds ter beschikking hebben van de nodige uitrusting en kennis is cruciaal. In die zin meent de verzoekende partij dat zij gelijkaardige taken uitvoert als deze die van een arts, kinesist, vroedvrouw, verpleegkundige of zorgkundige worden verwacht."

Lifttechniekers zijn geen zorgverstrekkers

Volgens de auditeur bij de Raad van State overtuigde de verzoekende partij  er niet concreet van dat technici, die instaan voor onderhoud van liften en interventies bij liften die buiten dienst zijn of waarin gebruikers opgesloten zitten, zich in een vergelijkbare situatie bevinden als zorgverstrekkers.

De kern van haar dienstverlening ligt namelijk niet in het ‘garanderen en veiligstellen van mensenlevens’, ‘revalidatie’ of het ‘welbevinden van de bewoners’, maar veeleer in het werkzaam maken en houden van liften. Waar enerzijds weliswaar niet volledig kan worden uitgesloten dat in bepaalde gevallen een persoon die in een lift zit opgesloten een psychische, dan wel fysieke impact daarvan kan ondervinden, gaat het anderzijds niet op om het ‘veilig stellen van mensenlevens’ tot de werkelijke kern van de dienstverlening te beschouwen van een onderneming die zich toelegt op het onderhouden, herstellen en moderniseren van liften en te stellen dat de verzoekende partij ‘gelijkaardige taken uitvoert die van een arts, kinesisten, vroedvrouwen, verpleegkundigen of zorgkundigen worden verwacht’.

Beroep verworpen

Zoals de verzoekende partij zelf aangeeft in het verzoekschrift, staan deze personen in voor ‘dringende medische zorg’ of voor ‘het welzijn van mensen’. Dit behoort niet tot de wezenlijke dienstverlening die mensen in de eerste plaats verwachten van lifttechniekers. Het zou met name geen verbazing mogen wekken dat personen die nood hebben aan medische of psychische zorg daarvoor een beroep doen op zorgverstrekkers en niet op technici van een onderneming die instaat voor onderhoud en herstelling van liften, aldus de auditeur. Van een ongelijke behandeling is dus geen sprake.

De Raad van State volgde de redenering van de auditeur en verwierp het beroep.