UZ Leuven

Longechografie kan vroege longschade bij reumapatiënten opsporen 

Een longechografie kan vroege schade aan longen bij reumapatiënten opsporen. Dat blijkt uit een nieuwe studie van UZ Leuven. Een longecho is snel, stralingsvrij en lijkt veelbelovend als eerste screeningsstap.

Patiënten met reumatoïde artritis lopen meer risico op longfibrose. Longfibrose is een verzamelterm voor aandoeningen waarbij littekenweefsel ophoopt in de longen, waardoor longproblemen optreden. Omdat mensen met reuma ook vaak last hebben van vermoeidheid, merken artsen symptomen als kortademigheid of inspanningsvermoeidheid - die ook eigen zijn aan longfibrose - vaak te laat op. 

Zo'n 1.000 tot 1.500 Belgen krijgen jaarlijks de diagnose van longfibrose, al blijven er ook heel wat mensen onder de radar door een gebrek aan diagnose. Vandaag is een CT-scan van de longen de standaardmanier om te checken op longfibrose, maar die scan gebruikt straling, is duur en tijdsintensief, en kan niet bij elke patiënt met reumatoïde artritis toegepast worden. 

Reumatoïde artritis

Een team van pneumologen en reumatologen van UZ Leuven heeft daarom onderzocht of een longechografie een goed alternatief kan zijn als eerste screeningsstap. Die techniek is al goed bekend op spoed en intensieve zorg, waar artsen ze gebruiken om bij patiënten met ademhalingsproblemen snel te zien of er sprake is van een klaplong of longontsteking. 

In totaal namen 116 personen met reumatoïde artritis deel aan de studie. Ze deden verschillende onderzoeken: een CT-scan met hoge resolutie, longfunctietesten, vragenlijsten over hoest en kortademigheid, en een longechografie. Daarbij keken de onderzoekers in 72 zones naar zogenaamde B-lijnen: echobeelden die ontstaan door de manier waarop geluidsgolven weerkaatsen en kunnen wijzen op verandering of littekenvorming in het longweefsel. 

Gouden standaard

De onderzoekers stelden op basis van de echo's vast dat 11,8 procent van de patiënten longfibrose had. Bij 5 procent van hen waren vroege, subtiele afwijkingen zichtbaar. De studie concludeerde dat longechografie een bijzonder geschikte manier is om onderliggende longafwijkingen uit te sluiten, wat de techniek een veelbelovende screeningsmethode maakt. 

"CT-scans blijven de gouden standaard om longfibrose te diagnosticeren en nauwkeurig in kaart te brengen", zegt Marie Vermant, doctoraatsonderzoeker en eerste auteur van de studie. "Maar een longechografie is een snelle, veilige en niet-invasieve manier om bij vermoedens van longschade al een eerste check uit te voeren. Als het beeld geruststelt, is de kans op een probleem klein. Als er toch longafwijkingen zichtbaar zijn, kunnen zorgverleners sneller doorverwijzen en de nodige testen inplannen. Zo zetten we CT-scans gerichter in en worden patiënten niet onnodig blootgesteld aan straling." 

Het onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift RMDOpen.