Gezondheidsbeleid zonder de stem van de zorgverleners is gedoemd te mislukken
Stop met het viseren van artsen-specialisten
Wie echt betaalbare zorg wil, kiest voor samenwerking en onderhandelt, en niet voor het culpabiliseren van artsen die deze zorg elke dag mogelijk maken, de toegankelijkheid verhogen en de kwaliteit hoog houden.
Geert Messiaen is voormalig secretaris-generaal van de Liberale Mutualiteiten
De minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid wil nu ook de "huispraktijken" van specialisten aan banden leggen door de erelonen in de ambulante zorg te plafonneren.
Het staat buiten kijf dat buitensporige ereloonsupplementen aangepakt moeten worden. Niemand verdedigt excessen waarbij patiënten geconfronteerd worden met supplementen tot honderden procenten en meer bovenop het normale tarief. Dergelijke praktijken horen niet thuis in een solidaire gezondheidszorg.
Maar het beleid slaat de bal mis door alle artsen over één kam te scheren; dat ondermijnt het vertrouwen - niet alleen in de artsen, maar in het zorgsysteem als geheel.
De realiteit is dat duizenden artsen-specialisten dag in dag uit hun werk doen met integriteit, medisch professionalisme, met een grote inzet en een diep ethisch besef.
Die hele groep wordt nu eens te meer in het verdachtenbankje gezet. Ze verdienen niet om op één hoopje te worden gegooid met de kleine groep die buitensporige supplementen aanrekent.
De oplossing ligt niet in schuld en schaamte, maar in een eerlijke, werkbare conventie. Maak toetreden tot de conventie aantrekkelijker door correcte tarieven en een faire vergoeding voor alle artsen te voorzien.
Zorg voor transparantie naar patiënten toe, en bestrijd misbruik daar waar het voorkomt — niet met een botte bijl.
Het huidige systeem creëert een groeiende ongelijkheid tussen geconventioneerde en niet-geconventioneerde zorg, met als resultaat dat de patiënt door het bos de bomen niet meer ziet.
Als we echt willen bouwen aan een toekomstgerichte, toegankelijke gezondheidszorg, dan is er maar één weg vooruit: constructieve samenwerking met artsen, en artsen-specialisten, in plaats van hen te viseren.
Nu voelen artsen-specialisten zich buitenspel gezet.
Zonder zorgverstrekkers is er geen zorg. En zonder artsen, geen geneeskunde.
Het is een wake-upcall: een gezondheidsbeleid zonder de stem van de zorgverleners is gedoemd te mislukken.
En dat is in niemands belang — zeker niet dat van de patiënt.
