Van escalatie naar precisie
De grote lijnen van het ESMO-congres 2025 bevestigen een kantelpunt in de oncologie: onze therapieën worden niet alleen verfijnder, maar worden ook strategischer ingezet. De voorstelling van trastuzumab deruxtecan (T-DXd) in vroeg-stadium HER2-positieve borstkanker illustreert dit treffend. De DESTINY-Breast05-studie toont een bijna halvering van het recidiefrisico vergeleken met T-DM1. Zonder meer indrukwekkend. Toch blijft de boodschap genuanceerd: de therapeutische winst staat of valt met een zorgvuldig beheer van toxiciteit, in het bijzonder interstitiële pneumonitis. Gericht behandelen betekent dus ook gericht selecteren.
Ook elders in het oncologische landschap verschuift de focus van “meer therapie” naar “juistere therapie”. De opmars van zogenoemde checkpointremmers vraagt om een verbeterde aanpak van immuungerelateerde toxiciteit. Initiatieven zoals het Belgische BITOX-platform tonen hoe multidisciplinaire expertise het verschil maakt tussen een onderbroken traject en een optimaal responsprofiel. Parallel daaraan groeit het bewijs dat factoren zoals diversiteit van de microbiota en medicatie-interferentie de immunotherapie-uitkomsten subtiel beïnvloeden.
'De toekomst van oncologie ligt in precisie: juiste patiënt, juiste behandeling, juiste timing.'
Verder wordt het tijdperk van klassieke lineaire therapieladders doorbroken door innovatieve strategieën zoals neoadjuvante immunotherapie bij melanoom, met langdurige EFS-winst en minder nood aan uitgebreide adjuvante schema’s, en door de snelle uitbreiding van CAR-T-celtherapie naar vroegere lijnen bij lymfoïde maligniteiten. Beide evoluties beloven niet alleen betere overleving, maar ook meer rationele zorgpaden.
Tot slot toont de opmars van radioligandtherapie en online adaptieve radiotherapie dat precisie niet langer enkel moleculair, maar ook fysisch wordt gedefinieerd. De mogelijkheid om toxiciteit te beperken zonder therapeutisch compromis zal velen in de praktijk overtuigen.
De rode draad? De toekomst van oncologie ligt niet in escalatie, maar in precisie: juiste patiënt, juiste behandeling, juiste timing. Dat vraagt expertise, overleg en vooral: de bereidheid om vertrouwde schema’s voortdurend te herdenken.
