Column & Opinie
Eerst feiten, dan fantasie
Ilse Degreef, handchirurg UZ Leuven, hoogleraar orthopedie KU Leuven.
Wetenschap is geen solo. Het is een duet. Een debat. Een dans van ideeën. Samenwerking is onontbeerlijk. Inspiratie komt niet uit een vacuüm, maar uit botsende meningen en gedeelde inzichten. Competitie is gezond – tot op zekere hoogte. Maar elkaar uitschakelen? Dat leidt tot collectief verlies. Je stijgt niet door dalen te verdiepen, maar door samen bergen en bruggen te bouwen.
Toch staan beide pijlers van wetenschap – objectiviteit en samenwerking – onder druk. Tunnelvisie, ideologieën, geopolitieke spanningen: ze knagen aan de fundamenten. Dogma’s worden versterkt, soms zelfs door artificiële intelligentie die ons bevestigt in onze vooroordelen. En samenwerking wordt soms verboden, omdat leiders van bepaalde landen zich misdragen. Maar moeten we daarom ook de wetenschappers uit die landen uitsluiten?
Volgens mij niet. Wetenschap is grensoverschrijdend. Ze is geen verlengstuk van politiek, maar een tegengewicht.
Remgeld is Remgeld!
Paul Callewaert, algemeen secretaris van Solidaris.
Het belangrijkste tegenargument voor het verhogen van het remgeld voor de patiënt is de manier hoe remgeld als mogelijk besparingsmechanisme in het debat werd gesleurd. Aanleiding was de budgetoverschrijding in de ziekteverzekering die vorig jaar zichtbaar werd door onder meer het overmatig en verkeerd gebruik van de teleconsultaties.
Sommige artsenbanken stelden dan maar voor om het remgeld te verhogen en de patiënt de rekening te presenteren. Een gemakkelijkheidsoplossing waartegen Solidaris zich verzet. Zolang er overconsumptie en ondoelmatig gebruik of misbruik is in de ziekteverzekering, kan en mag het remgeld niet omhoog. Het zou betekenen dat we de patiënt twee keer laten opdraaien voor ondoelmatigheid: één keer voor de ondoelmatigheid zelf en één keer voor de besparing om de doelmatigheid te bestrijden.
Nachtmodus: dialyse aan
Peter Peumans, CTO Health Technologies bij imec.
Wat als dialyse beter kon? Niet alleen compacter, maar ook efficiënter, energiezuiniger en patiëntvriendelijker? Zo zijn er vandaag al draagbare hemodialyseapparaten in de klinische testfase – de eerste stap richting miniaturisatie. In plaats van het dialysaat na één filterronde weg te gooien, wordt het gezuiverd en hergebruikt. Daardoor volstaat de aanmaak en het opwarmen van slechts 5 liter dialysaat in plaats van de gebruikelijke 120 liter, met een aanzienlijke energiebesparing als gevolg.
Een toestel dat in een rolkoffer past, biedt patiënten bovendien iets wat velen deze zomer als vanzelfsprekend beschouwden: de vrijheid om langer dan een dag van huis te zijn.
Toch blijven ook deze apparaten nog afhankelijk van externe bloedcircuits en complexe regeneratiesystemen. De ambitie reikt daarom verder – nog betere filters, lagere kosten en meer autonomie voor de patiënt.
