De Europese ruimte voor gezondheidsgegevens wint momentum

De Europese ruimte voor gezondheidsgegevens (EHDS) is een van de meest ambitieuze digitale gezondheidsprojecten van de Europese Unie. Het is een wetgevend kader en heeft tot doel een gemeenschappelijk kader vast te stellen voor het gebruik en de uitwisseling van elektronische gezondheidsgegevens in de hele EU. Het is gepland voor 2028.

"Het EHDS bestaat uit twee onderdelen: EHDS1, dat zich richt op het grensoverschrijdend delen van gezondheidsgegevens voor patiëntenzorg, terwijl EHDS2 dezelfde gegevens beschikbaar maakt voor wetenschappelijk onderzoek en innovatie," legt Timo Kanninen, Chief Scientific Officer (CSO) en oprichter van BC Platforms, uit. Het wetgevend kader zal binnenkort de elektronische gezondheidsgegevens van ruim 500 miljoen Europese burgers omvatten, waarmee het de grootste virtuele gezondheidsdatabase ter wereld vormt. De lidstaten moeten eind 2028 hun datasystemen op orde hebben voor de implementatie van het kader.

Kunstmatige intelligentie

De uitwisseling van gezondheidsgegevens binnen de EU zal de komende jaren naar verwachting toenemen met 15 tot 20 procent, terwijl het gebruik van AI in de zorg een voorwaartse sprong van 40 procent zal maken, verwachten deskundigen. "Dankzij het nieuwe wetgevend kader kunnen onderzoekers straks gepseudonimiseerde gegevens uit verschillende landen analyseren, zonder eerst de originele data uit afzonderlijke nationale databases te hoeven aanvragen en samenvoegen. AI en automatisering maken het bovendien mogelijk om vertragingen binnen wetenschappelijk flink te beperken". aldus Kanninen. "Door de enorme hoeveelheid data die binnen de EU beschikbaar komt, zal AI dus een cruciale rol gaan spelen bij het structureren ervan in standaard formaten."

De universitaire ziekenhuizen in ons land, samen met de ziekenfondsen en het RIZIV, beheren momenteel het grootste deel van de gezondheidsgegevens. Voor de komende periode hebben zij de opdracht gekregen hun databases te harmoniseren en te integreren binnen het Europese kader, en een systeem op te zetten voor het beheer van toegangsverzoeken van onderzoekers.

De Europese lidstaten krijgen tot 2028 om hun datasystemen op orde te hebben voor de implementatie van het wetgevend kader.