COVID-19 en auto-immune ontstekingsziekten gaan niet goed samen
Er zijn aanwijzingen dat patiënten met een auto-immuunziekte of een immunodeficiëntie een hoger risico op complicaties lopen bij een SARS-CoV-2-infectie, waaronder een hoger risico op long covid. Ernesto Lopez Castillo (University of Colorado, Denver) heeft de resultaten gepresenteerd van een studie waarin RA-patiënten die een long covid hebben gekregen, werden vergeleken met de RA-patiënten die de complicatie niet hebben ontwikkeld.
Ze hebben hun retrospectieve studie uitgevoerd bij 2.182 RA-patiënten met een voorgeschiedenis van COVID-19. Ze hebben de patiënten in twee groepen ingedeeld naargelang er al dan niet een diagnose van long covid was gesteld. Patiënten met een fibromyalgie of een chronischvermoeidheidssyndroom na hun COVID-19 werden uitgesloten.
Bij 137 patiënten (6,27%) is een diagnose van long covid gesteld. De prevalentie van dyslipidemie (60% versus 46,7%) en hartfalen (15,1% versus 7,3%) was significant hoger bij de patiënten zonder long covid. Bij de patiënten met een long covid is een hogere prevalentie gemeten van depressie (39,4% versus 22,3%), interstitieel longlijden (10,2% versus 5%) en raynaudsyndroom (6,6% versus 2,3%).
Sasha Bernatsky (McGill University, Montréal) heeft het effect van methotrexaat (MTX) en TNF-alfa-antagonisten op de titer van neutraliserende antistoffen tegen het SARS-CoV-2 onderzocht bij patiënten met een immunologisch gemedieerde ontstekingsziekte (IMID). Ze hebben daarvoor prospectieve gegevens van 479 volwassenen met een chronische inflammatoire darmaandoening, RA, spondyloartritis, psoriatische artritis en lupus erythematodes disseminatus (LED) verzameld in meerdere universitaire centra in Canada. Volgens die analyse verlagen zowel TNF-alfa-antagonisten als MTX de titer van neutraliserende antistoffen. Een extra argument om die patiënten regelmatig opnieuw te vaccineren, vooral als er nieuwe virale stammen opduiken.
Heeft de covidpandemie gevolgen gehad in termen van IMDI? Julian Barahona-Correa (Universitair ziekenhuis San Ignacio, Colombia) heeft de literatuur ad hoc doorgenomen. Uitgaande van acht studies bij een groot aantal patiënten heeft hij een meta-analyse uitgevoerd. In die meta-analyse is geen hoger risico op bepaalde IMID (type 1-diabetes, auto-immune hemolytische anemie, primaire biliaire cholangitis, myasthenia gravis, bulleus pemfigoïd en auto-immune hepatitis) vastgesteld na COVID-19.
Wel is er een sterke correlatie vastgesteld met een hoger risico op RA, LED, chronische inflammatoire darmaandoeningen, psoriasis, vasculitis, spondyloartritis, sjögrensyndroom, sclerodermie, polymyalgia rheumatica, guillain-barrésyndroom en ziekte van Behçet (relatief risico 2 tot 4). Die meta-analyse bevestigt dus een hoger risico op optreden van meerdere immunologisch gemedieerde aandoeningen na de acute fase (≥ 30 dagen) van de infectie.
Referenties:
1. Predictors of Post-acute Sequelae of COVID-19 in Patients with Rheumatoid Arthritis: A Retrospective Analysis of a Large Health System in the Midwestern United States. Ernesto Lopez Castillo, 17 november 2024
