Albert Lasker-prijs naar ontdekking integrines
De Albert Lasker-prijs voor fundamenteel onderzoek in de geneeskunde is toegekend aan drie Amerikaanse vorsers, namelijk R.O. Hynes, E. Ruoslahti en T.A.Springer, voor hun onderzoek over integrines. Integrines spelen een sleutelrol bij de adhesie van cellen onderling en aan de extracellulaire matrix.
De initiële ontdekkingen van de vorsers hebben het onderzoek in een stroomversnelling gebracht. Nu is aangetoond dat die eiwitten een belangrijke rol spelen in de fysiologie en de pathofysiologie. Een beter inzicht in de werkingsmechanismen van integrines heeft geleid tot de ontwikkeling van middelen om hun effecten te beïnvloeden. Dat zou ons op het spoor kunnen zetten van nieuwe geneesmiddelen in verschillende domeinen. Meer details en interviews met de laureaten op de website van de Lasker Foundation (https://laskerfoundation.org/winners/integrins-mediators-of-cell-matrix-cell-adhesion/)
De prijs wordt vaak beschouwd als een opstapje naar de Nobelprijs voor fysiologie of geneeskunde. We vermelden dat omdat de ontdekking van integrines heeft geleid tot de ontwikkeling van geneesmiddelen die worden gebruikt bij een acuut coronair syndroom en cardiovasculaire trombose. Een recent overzichtsartikel, dat vrij en gratis toegankelijk is (https://doi.org/10.1038/ s41573-021-00284-4), herinnert eraan dat het integrine αIIbβ3 (beter bekend onder de naam glycoproteïne IIb/IIIa) zeer sterk tot expressie wordt gebracht door bloedplaatjes en een centrale rol speelt bij de werking van de bloedplaatjes, de hemostase en arteriële trombose.
Er zijn drie geneesmiddelen die dat integrine remmen in de handel te verkrijgen: twee kleine geneesmiddelen, namelijk tirofiban (Aggrastat) en eptifibatide (Integrilin), en de monoklonale antistof abciximab (ReoPro). Die geneesmiddelen zijn in de tweede helft van de jaren negentig gepresenteerd op de grote congressen voor cardiologie en in publicaties in vermaarde tijdschriften. Een ander artikel, dat ook vrij en gratis kan worden geraadpleegd, om uw geheugen op te frissen: https://doi.org/10.1080/08998280.2000.11927665.
