Asymptomatische carotisstenose: scalpel of geneesmiddelen?
De gerandomiseerde studies die voor 2010 zijn uitgevoerd, hebben geconcludeerd dat chirurgie de beste optie is om het risico op CVA bij patiënten met een ernstige stenose te verkleinen. Maar sindsdien zijn de geneesmiddelen die worden voorgeschreven om dat risico te verkleinen, veel verbeterd. Daarmee rijst opnieuw de vraag: "Wat is het reële nut van chirurgie en wat is de plaats van chirurgie in het therapeutische beleid?"
Tegen die achtergrond hebben de auteurs een retrospectieve studie uitgevoerd, waarvoor ze gebruik hebben gemaakt van de gegevens van 3.737 leden van het geïntegreerde-zorgconsortium Kaiser Permanente in Northern California bij wie tussen 2008 en 2012 een ernstige asymptomatische carotisstenose (vernauwing met 70-99%) was gediagnosticeerd. 1.423 van die patiënten zijn geopereerd en de overige 2.314 niet.
Het primaire eindpunt was een homolateraal ischemisch CVA vanuit de carotis opgetreden voor een of andere heelkundige interventie in de totale cohorte. Tijdens een follow-up van gemiddeld 4,1 ± 3,6 jaar tot in 2019 zijn 133 CVA's opgetreden bij 129 patiënten, dus een gemiddelde incidentie van 0,9% per jaar (95% BI: 0,7-1,2%) en een cumulatief risico over vijf jaar van 4,7% (3,9-5,7%).
De vorsers schrijven dat lage risico toe aan de vooruitgang bij de medische preventie door antihypertensiva, plaatjesremmers, anticoagulantia en statines, die nu veel vaker worden voorgeschreven dan in de tijd van de gerandomiseerde studies.
Toch een beschouwing die ernstig moet worden genomen, in de wetenschap dat de helft van de vorsers chirurgen waren, die er dus zeker niet van kunnen worden verdacht voor hun eigen winkel te spreken. De studie zou patiënten en artsen ertoe moeten aanzetten twee keer na te denken voor wordt beslist tot chirurgie. Met een agressief medisch beleid kan je immers het risico op CVA goed verlagen. Eenzelfde soort conclusie dus wat coronaire stenosen betreft. Een stenose is dus zeker geen synoniem met chirurgie.
