Zwarte bessen brengen de postprandiale glykemie in evenwicht
Zwarte bessen (ribes nigrum) vooral in combinatie met quinoa kunnen de postprandiale glykemie en insulinespiegel verlagen. De vereiste hoeveelheid is veel kleiner dan wat vroeger werd gedacht. De vorsers schrijven dat toe aan de anthocyanen, polyfenolen die in zwarte bessen zitten.
De studie werd uitgevoerd bij 26 gezonde proefpersonen (22 vrouwen en 4 mannen), die werden uitgenodigd om drie verschillende testproducten te eten en suikerwater (300 ml) als controleproduct te drinken tijdens vier verschillende sessies. De testproducten waren zwartebessenmoes met extra suiker, zwarte bessen met gefermenteerde quinoa en een product op basis van gefermenteerde quinoa. De testproducten en het controleproduct bevatten alle 31 g koolhydraten en hadden een vergelijkbare samenstelling qua suikers. Bloedstalen werden afgenomen voor de maaltijd nuchter en 15, 30, 45, 60, 90, 120 en 180 minuten na de maaltijd voor bepaling van glucose, insuline en vrije vetzuren.
De twee producten met zwarte bessen verminderden de postprandiale glykemierespons: daling van de glykemie en de insulinespiegel tijdens de eerste 30 minuten, een evenwichtigere daling tijdens het eerste uur en een beter glykemieprofiel. Het effect was het grootst met een combinatie van zwarte bessen en quinoa. De auteurs herinneren eraan dat een geringere stijging van de glykemie en de insulinespiegel en een hogere gevoeligheid voor insuline over een lange periode het risico op type 2-diabetes kunnen verlagen.
De studie bevestigt dus de heilzame effecten van zwarte bessen op de gezondheid en met name op de glykemierespons na een maaltijd, maar de hoeveelheid zwarte bessen die in deze studie werd gebruikt (75 g), was veel lager dan de hoeveelheid die in vorige studies werd gegeven. Zwarte bessen bevatten voorts vitamines, mineralen en voedingsvezels. Het effect is waarschijnlijk te danken aan de polyfenolen en meer bepaald de anthocyanen, antioxidanten, die de bessen hun zwarte kleur geven.
Polyfenolen kunnen de glucoseabsorptie in de dunne darm vertragen door interferentie met de enzymen die koolhydraten verteren, en de glucostransportproteïnen. Bovendien verminderen ze de oxidatieve stress en de ontsteking.
(referentie: British Journal of Nutrition, 9 november 2020, doi: 10.1017/S0007114520004468)
