Weinig voorstanders van patiëntenstops

Generatieverschil over work-life balance

Oudere artsen zetten de patiënt vaak op de eerste plaats, zelfs ten koste van het eigen privéleven. Bij jongere artsen is dat veel minder het geval. Dat blijkt uit de bevraging die Bank van Breda hield bij huisartsen, specialisten en tandartsen die klant zijn bij de bank.

Filip Ceulemans

Op de vraag of het oké is voor een arts om veel te werken, antwoordt meer dan twee derde van 55-plussers bevestigend (68%), terwijl dat bij de artsen jonger dan 40 slechts net iets meer dan de helft (51%) is.  Bij huisartsen ligt het percentage systematisch lager dan bij specialisten.

Binnen alle leeftijdsgroepen vindt een nagenoeg identiek percentage (66 à 69%) bewust bezig te zijn met deconnecteren om een gezonde work-life balance te hebben. Bijna drie kwart van de artsen (42%) doet dat onder meer door tijdens de werkweek regelmatig te sporten. Vooral jonge artsen (55%) brengen de work-life balance vaak ter sprake bij collega’s. Bij de oudste artsen gebeurt dat veel minder (38%). 81% van deze laatste groep vindt wel dat collega’s van andere generaties er een andere werkethiek op nahouden.

Absolute prioriteit

Twee derde van de artsen (66%) zegt dat de zorg voor patiënten belangrijk is, maar dat ze toch proberen een goed evenwicht te behouden, wat in drukke periodes niet lukt. 16% kiest bewust voor een deeltijdse invulling van de job om één à twee dagen voor zichzelf te hebben. Het zijn vooral oudere huisartsen (10%) en specialisten (25%) die ervoor kiezen stilaan uit te bollen.

Een kleinere groep (11%) stelt dat de zorg voor de patiënten een absolute prioriteit is en dat daar ook de eigen work-life balance moet voor buigen. 7% hangt een volledig tegenovergestelde ideologie aan en zegt dat de zorg voor de patiënt niet het belangrijkste is, maar dat zelfzorg absoluut prioritair is. Als de agenda vol is, kan er niks bij.

No go

Deze laatste houding is volledig afwezig bij huisartsen ouder dan 55 jaar. Bij de jongste huisartsen is dan weer niemand te vinden die de zorg voor de patiënt als absolute prioriteit naar voor schuift ten koste van de eigen work-life balance. Bij de specialisten is het beeld net iets anders. Daar vindt toch nog 5% van de jonge artsen dat ze alles opzij moeten zetten voor de patiënt (13% van de specialisten vanaf 40 jaar).

Bijna de helft van de artsen (49%) zegt een patiëntenstop te allen tijde te willen vermijden, maar het wel toe te passen indien het echt niet anders kan. Ongeveer een kwart (24%) zegt dat de invoering van een patiëntstop noodzakelijk is, terwijl een iets grotere groep (28%) dit een ‘no go’ vindt. Deze globale cijfers verbergen echter grote verschillen tussen zowel de diverse generaties als tussen huisartsen en specialisten.61% van de jonge huisartsen vindt een patiëntenstop noodzakelijk (6% van hun leeftijdsgenoten specialisten) tegenover 47% bij de huisartsen tussen 40 en 55 jaar (10% bij de specialisten van die leeftijd) en 24% van de oudste generatie huisartsen (9% bij de specialisten). Bij specialisten heerst eerder het idee dat een patiëntenstop een no go is. Van 33% (jongste specialisten) tot 47% (oudste groep) is die mening toegedaan.