De visie van de FOD Volksgezondheid (Dirk Ramaekers), het antwoord van ASGB/Kartel (Michel Creemers)
Er zit mogelijk wat sleet op het overlegmodel - het werkt soms remmend en behoudsgezind. Maar daar kun je als arts wel degelijk zelf iets aan doen.
FOD Volksgezondheid - Dirk Ramaekers
Artsenverkiezingen? Meer dan ooit zijn ze nodig. We riskeren een systeemkeuze: het overlegmodel met verregaand medebeheer verderzetten dan wel een onzeker alternatief. Logische hervormingen dienden de voorbije decennia door de politiek geïnitieerd te worden. Je kan je niet van de indruk ontdoen dat het overlegmodel soms afremt, te behoudsgezind is.
Zit er sleet op het overlegmodel? Vermoedelijk. Kan je er zelf iets aan doen? Absoluut
Anderzijds is het verre van kommer en kwel met de gezondheidszorg in dit land. In internationale vergelijkingen zitten we zelden bij de kneusjes. De patiënttevredenheid ligt gemiddeld hoog. Kwaliteit en patiëntveiligheid hebben nog een weg af te leggen. Waar publieke transparantie ingang vond, zie je dat vele topteams puike resultaten neerzetten.
De covidcrisis toonde de merites van ons systeem. Huis-tuin-keukenbesognes vielen weg en we trokken vereend ten oorlog. Dankzij goede samenwerking konden we Bergamo vermijden. De vaccinatiecentra werden in een mum van tijd opgestart. Dankzij onder meer inzet en leiderschap van heel wat artsen werd het een succes. De levensverwachting normaliseerde in België al terug in 2021.
Vele collega's van de huidige generatie beseffen onvoldoende hoe uniek het akkoordensysteem is. De meeste artsen hebben weinig reden tot klagen over hun inkomen. Dat is mede een verwezenlijking van het overlegmodel. De lage opkomst bij de verkiezingen staat in schril contrast daarmee.
Steeds minder collega's willen de handschoen opnemen. Naar mijn ervaring heeft dat niet te maken met de interesse van de jongere collega's. In de basisopleiding is er toenemend aandacht voor management en beleid en postgraduaatopleidingen boomen. Je verwacht dus enig drummen om in commissies de stem van artsen te laten klinken. Niet zo dus. Heeft dat te maken met de archaïsche vergadercultuur op ontiegelijke uren? De grote tenoren van weleer waren dossiervreters en ze spendeerden de helft van hun leven aan het artsensyndicalisme. Respect, maar het kan ook anders.
Zit er sleet op het overlegmodel? Vermoedelijk. Kan je er zelf iets aan doen? Absoluut. Bij deze een oproep om je uit te spreken. Stemadvies is niet meer van deze tijd. Maar je hebt wel een keuze.
En kom uit je spreekwoordelijke luie zetel. Zet die stap om als arts je bijdrage te leveren aan het gezondheidsbeleid en neem het op voor een kwaliteitsvolle, toegankelijke gezondheidszorg. Was dat niet waarom we ons indertijd inschreven voor het eerste jaar geneeskunde?
ASGB/Kartel - Michel Creemers
Ik kan mij bij het advies van Dirk Ramaekers helemaal aansluiten. Breng uw stem uit. Bij de verkiezingen van 2018 bracht maar 25% van de geregistreerde artsen hun stem uit. Dat percentage moet veel hoger. De opkomst tijdens de artsenverkiezingen is bepalend voor de geloofwaardigheid van de vertegenwoordigers van de artsen in de verschillende overlegorganen. Het is juist binnen deze overlegcultuur dat de belangen van de artsen verdedigd worden. Wij zitten mee aan tafel om de voorstellen, noodzakelijk om de gezondheidszorg aan te passen aan de huidige behoeftes, kritisch te bekijken.
Ja, een stem voor een model waar je voor staat is belangrijk
De meeste artsen hebben inderdaad een meer dan gemiddeld inkomen. Dat inkomen wordt via de nomenclatuur ook onderhandeld in de overlegorganen. Een herijking van de nomenclatuur zal ook via deze kanalen verlopen. Indien je als arts dit overlegmodel genegen bent, is je stem laten horen tijdens deze verkiezingen noodzakelijk.
Waarom dan kiezen voor het ASGB/Kartel? Wij werken constructief mee en denken na op welke manier de kwaliteit van de gezondheidszorg verder kan verbeteren, met respect voor de patiënt en in samenwerking met andere zorgverstrekkers. Wij leggen voorstellen of amendementen op tafel om in het overleg tot breed gedragen oplossingen te komen. Wij willen verder blijven wegen op het beleid. Toch mogen we niet vergeten dat het overgrote deel van ons inkomen gegenereerd wordt door de bijdragen van werknemers en werkgevers. Er is een belangrijke maatschappelijke verantwoordelijkheid om goed om te gaan met deze middelen, zowel voor huisartsen als voor artsen-specialisten. Een artsenvereniging moet alle artsen vertegenwoordigen.
Het lijkt soms dat de uitdagingen waar de gezondheidszorg voor staat enkel met snelle en doortastende beslissingen verholpen kunnen worden. De covidcrisis heeft bewezen dat dit kan. Ook dat gebeurde in overleg.
Een overleg vraagt tijd om tot een oplossing te komen als de sense of urgency minder stringent is. Problemen in de huisartsgeneeskunde zijn ook niet met een vingerknip opgelost. De penurie, patiëntenstops, spreiding van de huisartsen,... zijn toch dossiers die weloverwogen moeten bekeken worden om tot oplossingen te komen.
Dus ja, die stem van elke arts in deze verkiezingen is belangrijk en ja, een stem voor een model waar je voor staat is belangrijk. Breng die stem uit. Beter nog: vraag je af of je niet actief in het beleid kan stappen in plaats van wat het gevoerde beleid voor jou oplevert.
